Mijn dooppeter gaat trouwen! Wauw, dat was het heuglijke nieuws dat ik enkele maanden geleden te horen kreeg. EN bovendien wilde hij dat ik zijn getuigen zou zijn ...
Nu moet je weten dat ik altijd al een heel speciale band met mijn peter heb gehad, dus er werd best een traantje weggepinkt toen ik de vraag gesteld kreeg.
Uiteraard zij ik ja!
Nu moet je weten dat ik altijd al een heel speciale band met mijn peter heb gehad, dus er werd best een traantje weggepinkt toen ik de vraag gesteld kreeg.
Uiteraard zij ik ja!
Het was echter een trouwpartij in intieme kring, niets over the top, en ik moest mij vooral niet opkleden. Dus ik moest ook vooral niets nieuws gaan kopen ...
Nu, als ik naar een trouwfeest mag, hoe klein en intiem ook, dan hoort daar een nieuw kleedje bij!
Zeg nu zelf, een beter excuus om ons in het nieuw te zetten bestaat er toch niet ?!
Zeg nu zelf, een beter excuus om ons in het nieuw te zetten bestaat er toch niet ?!
Bovendien zijn heel wat kleren na 17kg vermagerd te zijn niet echt nog flatterend.
De weken gingen voorbij en ik vergat het hele kleedjes verhaal, ik zou wel iets vinden.
Tot in anderhalve week voor het trouwfeest plots de ingeving kreeg om eens zélf een kleedje te maken! Tenslotte staan we nu toch alweer iets verder in het hele naai proces,
Tot in anderhalve week voor het trouwfeest plots de ingeving kreeg om eens zélf een kleedje te maken! Tenslotte staan we nu toch alweer iets verder in het hele naai proces,
dus ik vond het een poging waard.
Nu, anderhalve week, dat is niet veel wanneer je nog nooit iets voor jezelf gemaakt hebt. Maar aangezien ik al veel positiefs had gehoord over de June besloot ik hiervoor te gaan. Ik vind het een prachtig model, en het flatteert echt elk figuur ...
We trokken dus naar Geel, naar Stoff, om een geschikt stofje te vinden. Al gauw werd mijn aandacht getrokken door een licht mee rekkend katoentje, en zo konden we beginnen.
Het patroon werd uitgetekend, de stof werd geknipt en de attributen werden boven gehaald.
Aangezien het toch wel een belangrijk kleedje ging worden, en ik geen tijd had om opnieuw te beginnen wanneer het mislukte besloot ik toch voor alle veiligheid
samen met mijn mama eraan te werken. Zij is immers ervaringsdeskundige,
en als er problemen zouden zijn kon ik heel snel haar hulp inroepen.
De eerste avond werd het kleed volledig met de hand in elkaar gezet, ikzelf zag er eerst het nut niet van in en vond het puur tijdverlies ... Die mening heb ik achteraf echter moeten bijstellen, op deze manier konden we het patroon heel goed aanpassen waar nodig zonder alles los te moeten maken.
Dus, de nodige aanpassingen gebeurden en we konden verder.
Dus, de nodige aanpassingen gebeurden en we konden verder.
Een volgende stap was het inzetten van de blinde rits, daar hebben we een volledige avond voor nodig gehad (maar liefst 3 uur!). Er werd gevloekt, losgemaakt, herbegonnen, weer losgemaakt, nogmaals herbegonnen, ... En zo ging het wel een tijdje verder, tot ze er uiteindelijk toch correct in stond. Ik moet jullie niet vertellen dat blinde ritsen zo niet meteen mijn favoriet zijn zeker ?
Tot slot werd het kleed dan verder afgewerkt, het beleg werd in orde gebracht en de laatste details werden uitgewerkt. Tussendoor was ik al attributen gaan zoeken (lees juwelen, handtas, schoenen, jasje ...) Voor alle veiligheid werd alles in 2voud gekocht: donkerblauw en felrood.
Tot slot werd het kleed dan verder afgewerkt, het beleg werd in orde gebracht en de laatste details werden uitgewerkt. Tussendoor was ik al attributen gaan zoeken (lees juwelen, handtas, schoenen, jasje ...) Voor alle veiligheid werd alles in 2voud gekocht: donkerblauw en felrood.
Ik koos voor het felrood voor de juwelen, nagels, lippenstift en handtas. En dan voor het blauw voor de schoenen en het jasje ... ER werden niet teveel foto's genomen,
aangezien ik mezelf niet graag op foto zie, maar dit was het resultaat :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten