Mira, de heidewachtel

Klaar voor de 2e reden waarom ik de laatste tijd niet zoveel meer aan naaien en dingen creëren toekom? Wel hier is ze :

Eind oktober werd deze lieve meid geboren in het nest van Helene, in Haaren (Nederland).
Ik zat al enige tijd te spelen met het idee een 2e hond aan te schaffen, eentje waarmee ik eens ze volgroeid is zou kunnen gaan lopen en veel bewegen.
Maar ook eentje dat compatibel zou zijn met mijn gezin, en mijn werk als onthaalmoeder. Kindvriendelijkheid en goed luisteren waren een MUST.

Na heel wat opzoekingswerk kwam ik uit bij de Kleine Münsterlander alias de Heidewachtel.
Ik ging er dieper over gaan speuren en werd helemaal verliefd op het ras.

En dan was het wachten op de geboorte van een nestje, en hopen dat je er tijdig bij was om de zo fel begeerde pups te kunnen reserveren. Dus ik had geluk, toen ik de oproep van Helene op FB zag, er was een nestje geboren en ik was er als de pinken bij om eentje te reserveren. 

Na 8 lange weken wachten en 3 bezoekjes mochten we haar eindelijk gaan halen, en sinds half december is ze officieel lid van ons gezin. In t begin ging het niet altijd even vlot met Dottie, onze bijna 10 jarige bewoonster, maar na een dikke week was het grote liefde tussen die 2.

De eerste nachten waren wat zwaarder, dan moesten we regelmatig opstaan om haar uit te laten. Maar dat duurde maar een dagje of 4. Het is een bijzonder intellectueel dier, ze is voor 99% zindelijk, en weet al zeer goed waar haar plek is overdag wanneer ik werk en het huis vol kindjes is. Ze gaat graag mee naar de hondenschool en heeft een geweldige energie die zeer aanstekelijk werkt. Bovendien is t een echt knuffelmonster, en krijg je er zoveel liefde van. Maar we hebben er uiteraard ook ons werk mee, ze moet gekweekt worden, leren wat kan en niet kan. En ze is zo vrolijk en speels, dat ze in al haar jeugdig enthousiasme soms wat te wild wordt wat al eens kan leiden tot een pijnlijke knauw of krab, waar ze zich dan nadien heel schuldig over kan voelen.

In plaats van te naaien spendeer ik nu dus m'n avonden aan wandelen met de honden (eerst een kleine toer met beide honden, nadien nog een grote enkel met dottie), spelen met de honden, gaan trainen met de honden en tussendoor dan het huishouden, huiswerk met de kinderen, spelen met de kinderen en o ja ook nog lekker proberen te koken :) 

Hierbij nog enkele foto's van onze kleine lieve Mira

Bedankt voor het lezen & tot een volgende keer ! Follow